In 1830 werd met de stichting van België wellicht de eerste moderne natiestaat op het Europese vasteland gevestigd. Die natiestaat was bijzonder stabiel; de grondwet bleef, op twee uitbreidingen van het stemrecht na, 140 jaar ongewijzigd. Met de gedrevenheid waarmee de revolutie tot stand was gekomen, ontstond een stroming die de nationale kunst en literatuur wilde stimuleren, de geschiedenis bestuderen, de volkstaal beoefenen en de vaderlandse tradities in ere houden. De beginnende Vlaamse beweging was een onderdeel van dat Belgische patriottisme. Sinds de eerste helft van de 20ste eeuw wordt de herinnering aan dat gezamelijke Belgische verleden stevig ontwricht door de flamingantische ideologie die een Vlaamse tegenhegemonie tegenover de Belgische natie en haar verleden heeft geschapen. Het verleden van België wordt zeker in Vlaanderen niet meer gekoesterd. België is vandaag uit vele Vlaamse, maar ook uit steeds meer Waalse geesten verdwenen. Vlaanderen is vandaag méér dan België een natie, Wallonië volgt met rasse schreden. Dit boek is een bundeling van artikels die Lode Wils in de jongste jaren heeft geschreven, maar die de neerslag bevatten van meer dan een halve eeuw historisch onderzoek. Het was tegelijk de periode waarin de Vlaamse natie geleidelijk aan de Belgische verdrong. Over de auteur: Lode Wils is emeritus hoogleraar nieuwste geschiedenis aan de K.U.Leuven. Hij is onder meer auteur van het driedelige Honderd jaar Vlaamse beweging, Van Clovis tot Di Rupo, De lange weg van de naties in de Lage Landen en de meerdelige biografie van Frans Van Cauwelaert.