Hugo Schiltz had een bepalende rol in de naoorlogse Belgische politiek. Hij was een van de vaders van de federale staat en vervulde na het Egmontpact van 1977 sleutelfuncties in tal van regeringen. Door vriend en tegenstander werd hij geroemd om zijn intelligentie en zijn breeddenkendheid. Schiltz was een uitzonderlijk mens, ook door wat hij had meegemaakt. Het onthullende Hugo Schiltz. De jonge jaren (1927-1965) is gebaseerd op Schiltz' dagboeken en andere unieke bronnen. Paul Huybrechts reconstrueert een cruciale periode uit de carrière van de man die de Vlaamse beweging een nieuw gezicht gaf. De Tweede Wereldoorlog geeft het leven van de jonge Schiltz een beslissende wending. Als diepgelovige tiener is hij lid van de Nationaal-Socialistische Jeugd Vlaanderen. Na de bevrijding wordt hij hiervoor enige tijd opgesloten. Schiltz vindt te midden van die dramatische gebeurtenissen de weg naar de rechtsstaat, de democratie en Europa, zonder de Vlaamse idealen van zijn vader en grootvader ooit op te geven. De jonge Schiltz wordt gegidst door de founding fathers van Vlaanderen, de jezuïeten en vooral de Franse schrijver en filosoof Albert Camus. In het wonderjaar 1958 stapt hij in de actieve politiek. Huybrechts volgt de jonge Schiltz tot aan zijn toetreding tot de Volksunie, in 1965. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie