Op 7 mei 1946 stond Anton Mussert wegens landverraad voor het vuurpeloton, op dezelfde Waalsdorpervlakte waar in de oorlog talrijke verzetsstrijders waren geëxecuteerd. In de jaren die eraan voorafgingen, veranderde zijn NSB van een rechts-populistische partij zoals zovele in een steunpilaar voor de bezetter. Hoewel Mussert een steeds grotere hekel kreeg aan de Duitsers en op grond daarvan zelfs vreesde voor het concentratiekamp, bleef hij tot het einde toe op zijn post. Wel kwam hij steeds meer alleen te staan: partijgenoten vertrouwden hem niet, de nazi's vonden hem niet radicaal genoeg, en van zijn vrouw - een zus van zijn moeder - vervreemdde hij in hoog tempo. De enigen op wie hij nog kon bouwen, waren zijn achternicht Marietje, met wie hij een gepassioneerde liefdesrelatie had, en Adolf Hitler, die hem tot het bittere eind de hand boven het hoofd hield, zonder overigens al te veel belangstelling voor zijn wel en wee te hebben. In Anton wordt het levensverhaal verteld van een man die begon als talentvol ingenieur maar die uiteindelijk de ene foute keuze maakte na de andere. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie