Berend (1919) is een buitenbeentje. Als andere jongens in bomen klimmen, over sloten springen en kattenkwaad uithalen, schrijft hij verhalen en droomt onbereikbare dromen. Als de oorlog uitbreekt ziet hij een kans om zijn dorp te verlaten. Hij vertrekt vrijwillig naar Duitsland en gaat in een fabriek werken in het Thüringerwoud. Zijn keus wordt niet begrepen en naarmate de oorlog vordert en grimmiger wordt, groeit ook het onbegrip in zijn dorp. In Duitsland ontmoet hij dwangarbeidster Tatyana (Tanja) Prichodko, geboren in 1922 in het noordoosten van de Oekraïne, wat in die tijd bij Rusland hoorde. Tanja wordt als dwangarbeidster naar Duitsland gebracht. Tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog, midden in het sprookjesachtige Thüringerwoud, bloeit de liefde op tussen twee eenzame jonge mensen. Naarmate Berend langer in Duitsland is, wordt zijn verblijf steeds minder vrijwillig. Ook hij ziet om zich heen dat de situatie grimmiger wordt. Hij schrijft: 'Ik heb niet een held, wel een mens willen zijn.' Dat doet hij op zijn eigen manier. Door, tegen de regels in, zijn eten te delen met de Ostarbeiter (dwangarbeiders uit Oost-Europa die erg slecht behandeld worden) en door te weigeren de Hitlergroet te brengen. Als de geallieerden komen en de bommen vallen, raken Berend en Tania elkaar kwijt. Vinden ze elkaar terug in de chaos die Duitsland overspoelt? Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie