'Wow, dat wil ik ook!'

portret Corine Hartman

Speciaal voor Het voorwoord van de Boekenweek vroegen we Nederlandse auteurs naar de boeken die hun leven veranderden. Vandaag in deel 2: Corine Hartman.

Als kind zat ik na schooltijd steevast in de bibliotheek, neusde gretig tussen de vele boeken en las er stukjes uit om te kiezen welke mee naar huis mochten. Het eerste boek dat zo’n grote indruk op me maakte dat ik dacht: wow, wat moet het geweldig zijn om zo’n verhaal te kunnen schrijven (dat wil ik ook!), was ‘En toen waren er nog maar…’ van Agatha Christie. Het was mijn eerste kennismaking met het misdaadgenre en ik raakte er acuut aan verslingerd.

Er zijn nog veel meer boeken, die daarna op enig moment in mijn leven grote indruk maakten. Ik noem er graag een paar:

‘Misery’ van Stephen King, of nee, ‘De marathon’, of toch ‘De leerling’? King is wat mij betreft in die verhalen een meester in het neerzetten van personages. Overigens: meestal vind ik het boek beter dan de verfilming ervan, maar The Shawshank Redemption is daarop een uitzondering.

‘Vuile handen’ (Mystic River), Dennis Lehane. Schrijnend verhaal, sublieme personages. Een spannend en beklijvend verhaal over drie jeugdvrienden, een onverwerkt jeugdtrauma, sociale omstandigheden en het feit dat het leven soms gewoon niet eerlijk is. Prachtig.

Een boek is geslaagd, vind ik, als je vanaf het begin in het verhaal wordt gezogen en het niet kunt wegleggen voor het uit is. Daar is ‘Vuile handen’ wat mij betreft een uitstekend voorbeeld van. Nederlandse auteurs die dat bij mij voor elkaar krijgen zijn onder meer Oek de Jong en Herman Koch.

Het gehele oeuvre van Edgar Allan Poe wil ik ook graag noemen. Poe was de grondlegger van het detective- en horrorgenre, en de mysterieuze sfeer in zijn verhalen is heel bijzonder.

In dit rijtje mag Patricia Highsmith zeker niet ontbreken, als uitvinder van de psychologische thriller. Als voorbeeld noem ik De getalenteerde Mr. Ripley en Carol. Ook een tip: haar korte verhalen. De boeken dateren van halverwege vorige eeuw, maar zijn nog steeds fantastisch.

1984 van George Orwell is een verhaal dat ik, eenmaal gelezen, nooit vergat vanwege de grimmige sfeer en het angstaanjagende toekomstbeeld dat werd geschetst. Het was een eyeopener, na veel (jeugd)boeken met een happy ending.

Een boek dat ik ooit nooit vergat is Het gouden ei van Tim Krabbé. Een relatief kort verhaal, maar het heeft alles. En je wilt vooral heel graag weten hoe het afloopt.


Tips van Corine Hartman

Lees meer van Corine Hartman

Terug