Jeroen Olyslaegers (Mortsel, 1967) schrijft columns, theaterteksten en proza. Hij schreef onder meer de romans ‘WIJ’ (2009) en ‘WINST’ (2012). Met ‘WIL’ (2016) zette hij het sluitstuk op zijn trilogie over onze ontspoorde tijd en over de positie van het individu tegenover de gemeenschap.

Het boek werd bekroond met de Fintro Literatuurprijs (vakjury en lezersjury), de Confituur Boekhandelsprijs, de Prijs van de Vlaamse Gemeenschap voor Proza, de F. Bordewijk-prijs en stond op de shortlist van de Libris Literatuur Prijs en de Inktaap. Olyslaegers woont en werkt in Antwerpen.

Bron: De Bezige Bij

1. Wat was je eerste gedachte nadat je het boek dichtsloeg?
   
   
2. Met welk personage vereenzelvig jij je het meest? En waarom?
   
   
3. Tussen Lode en Wilfried blijkt af en toe een erotische spanning te bestaan. Waar komt die spanning vandaan?
   

4.  Waarom heeft deze roman deze titel? Is er maar één uitleg mogelijk of meer?

5. Moeten wij misdaden uit het verleden keihard veroordelen, of moeten wij ze in hun context zien? Denk bijvoorbeeld aan de discussies over ons slavernijverleden, of over onze helden die bij nader inzien toch ook hun schaduwzijden hebben.

6. Olyslaegers zei in een interview dat 'een moreel oordeel achteraf wel makkelijk is, maar ook noodzakelijk'. Ben je het daarmee eens? Waarom wel of niet?

7. In hetzelfde interview zei Olyslaegers: 'Democratie is geen gegeven, maar een gevecht.' Ben je het daarmee eens?