16 juni 2020 | Tip van Sanne

Een jonge vrouw genaamd Aal bevindt zich ergens in de Indische Oceaan bij de Comoren. Terwijl ze zich vastklemt aan een jerrycan, gooit ze het verhaal over haar leven eruit. Dat leven speelt zich vooral af op het dakterras van haar huis in Mutsamudu, waar ze woont met haar vader Weetal en haar zus Adder. Vader Weetal denkt, zoals zijn naam doet vermoeden, dat hij weet hoe zijn dochters in elkaar zitten: Adder is de losbol, Aal het brave kind. Vanaf het dakterras observeert Aal de mensen uit de buurt en probeert ze haar eigen weg in het leven te zoeken, met uiteindelijk deze desastreuze uitkomst.

De namen van de personages verraden al dat dit een bijzonder boek is. Het is geschreven in één lange zin, waardoor het verhaal een geheel eigen ritme krijgt. Terwijl Aal meedeint op de golven, dein je als lezer mee op de cadans van haar verhaal, dat steeds urgenter wordt. Soms ga je even kopje onder, maar je houdt vol, want uiteindelijk wil je toch weten: hoe komt ze hier terecht, moederziel alleen, dobberend op de oceaan?

Sanne
Titelbeschrijver bij de Koninklijke Bibliotheek

Ik ben voor alles te porren, maar geniet vooral van internationale literatuur, detectives en historische non-fictie. Hoewel een goede memoire ook niet te versmaden is, en historische romans kan ik ook niet laten liggen… kortom: ik ben een alleslezer!

Op dit moment maak ik een literaire wereldreis door van elk land ter wereld minstens één boek te lezen. Zo ontdek ik allemaal nieuwe auteurs en verhalen die ik anders niet was tegengekomen. Op deze manier heb ik recent de boeken van Olga Tokarczuk en Deon Meyer ontdekt – en dat smaakt naar meer!

Boeken die ik zo mooi vond, dat ik er nog steeds van moet bijkomen: ‘Het jongensuur’ van Andreas Burnier, ‘De tienduizend dingen’ van Maria Dermoût en ‘Ademschommel’ van Herta Müller.