11 juni 2019 | Tip van Sophie

‘Alle dieren zijn gelijk, maar sommigen dieren zijn meer gelijk dan anderen.’

Rond mijn vijftiende keken we op school de tekenfilm van ‘Animal Farm’ uit 1954. Die maakte indruk. De boerderijdieren die zich ontworstelden aan hun wrede meester en zélf op basis van gelijkwaardigheid een nieuwe orde stichtten. Een mooie communistische droom die ontaardt in een gruwelijke totalitaire nachtmerrie. Zeker ook voor Snowball, het rechtvaardige varkentje dat wel erg veel lijkt op Leon Trotski. Hij ziet tot zijn afgrijzen hoe de gemene dikke varkens de macht naar zich toe trekken.

Zoals bijna altijd bleek jaren later het boek nog beter, rijker en genuanceerder. Niet alleen is ‘Animal Farm’ een briljante allegorie, het is ook een spannend boek vol psychologische inzichten. En nu, nu ik net als iedereen in tijden van Trump en ‘alternatieve feiten’ ook die andere klassieker van Orwell herlees, ben ik zo mogelijk nog geïmponeerder dat boeken van bijna 75 jaar oud zo angstaanjagend kunnen zijn.

Sophie
Redacteur literatuur, Koninklijke Bibliotheek

Vooral in de trein lees ik veel, voornamelijk Nederlandse en Engelse literatuur. Het meest houd ik van boeken die nog een paar dagen in je hoofd blijven zitten.

Tot mijn favoriete schrijvers horen zeker Arnon Grunberg, Willem Frederik Hermans, Esther Gerritsen en Michel Houllebecq. De laatste tijd heb ik ook een voorliefde voor journalisten die - liefst met enige ironie – boeken schrijven, zoals Bram Vermeulen en Joris van Casteren. Ook de columns van Sylvia Witteman kan ik waarderen.

Van de boeken die ik onlangs las, werd ik door 'Oude meesters' van Joost de Vries intellectueel het meest geprikkeld, had 'Het monster van Essex' van Sarah Perry het gaafste plot en herkende ik mezelf het sterkst in 'Spiegel, spiegel, schouder' van Dorthe Nors.

Alle tips op een rij?