31 maart 2020 | Tip van Shanna

Het verhaal is eeuwenoud, het perspectief gloednieuw: in Circe weet Madeline Miller de oude verhalen van Homerus in een volledig nieuw licht te zetten. Alle kwetsbare plekken in Homerus’ heldenverhalen worden opengereten, en Circe biedt ons een nieuw perspectief.

Het bijzondere aan dit mythische verhaal is de herkenbaarheid. Hoewel Circe onsterfelijk is, worden haar leven, moederschap en strijd rauw en realistisch beschreven. Niets wordt verheerlijkt, Madeline Miller laat juist de complexiteit zien van conflicten. Ze geeft een kritisch geluid als antwoord op het heroïsche beeld dat wij vaak voorgeschoteld krijgen in verhalen over de Griekse oudheid. Nobele Grieken, het heldhaftige Sparta en de liefdesgeschiedenis van de Trojaanse oorlog – in Circe worden de eeuwenoude mythes afgebroken en opnieuw opgebouwd.

Dit is wat op mij grote indruk maakt als ik het boek lees. Circe confronteert ons met beeldvorming die we als vanzelfsprekend ervaren, het verhaal wijst ons op aannames waarvan we misschien niet eens wisten dat ze bestonden. Ook als je, net als ik, niet per se een fan bent van Griekse mythologie, blijft het verhaal boeien en verrassen.

Shanna
Klantadviseur bij de Koninklijke Bibliotheek

Als ik iets uitlees en vervolgens nog zó vol zit van het verhaal, dat ik even niet met iets nieuws kan beginnen: dat is voor mij het effect van een goed boek.

Ik geniet van verhalen waar nuance in zit. Goede boeken kunnen vanzelfsprekendheden onderuithalen en daardoor wereldbeelden op hun kop zetten. Daar zoek ik naar in een verhaal. Iets wat me stimuleert, maar ook bevraagt. Mijn lievelingsboeken raken een emotie bij me, hoe vaak ik ze ook lees, en zetten me aan het denken.

Dystopieën en verhalen die fictie en historie vermengen zijn daarom echte favorieten van mij. Denk aan 'The Silence of the Girls' van Pat Barker, 'De welwillenden' van Jonathan Littell of 'Brave New World' van Aldous Huxley.