De engelenmaker

cover 'De engelenmaker'

Stefan Brijs

4 augustus 2020 | Tip van Sophie

Alsof je een gruwelijk ongeluk ziet gebeuren, maar toch niet weg kan kijken. Vanaf de eerste pagina is 'De engelenmaker' raadselachtig, intrigerend en onheilszwanger.

De roodharige dokter Victor Hoppe komt na bijna twintig jaar weer in het dorp van zijn jeugd wonen. En hij komt niet alleen, maar met drie identieke baby’s met hazenlip. Het leidt tot de wildste speculaties en roddels bij de dorpsbewoners. Die moeder van Victor, was die niet krankzinnig? En was zijn vader niet heel akelig aan zijn eind gekomen? Langzaam wint de dokter het vertrouwen van de mensen in het dorp, maar het mysterie rond de ziekelijke drieling wordt alleen maar groter.

Victor Hoppe is een briljant arts, maar ook getekend door zijn eigen tragische jeugd. Hij is een ambitieuze wetenschapper, met een ingewikkelde relatie tot de kerk en het geloof. Op zeker moment vat hij de ambitie op, ‘om God het nakijken te geven’.

Er zijn niet veel boeken die ik met zoveel fascinatie, ontroering en eerlijk gezegd ook wel afschuw heb gelezen. Het is zo meeslepend geschreven dat ik af en toe echt wilde roepen ‘Nee, doe dat niet!’ of ‘Laat het niet waar zijn!’. En dan is het ook nog eens - tot het onvermijdelijke en symbolische einde aan toe - briljant geconstrueerd.  

Bekijk dit e-book


foto panellid Sophie



Sophie

Redacteur literatuur, Koninklijke Bibliotheek

Vooral in de trein lees ik veel, voornamelijk Nederlandse en Engelse literatuur. Het meest houd ik van boeken die nog een paar dagen in je hoofd blijven zitten.

Tot mijn favoriete schrijvers horen zeker Arnon Grunberg, Willem Frederik Hermans, Esther Gerritsen en Michel Houllebecq. De laatste tijd heb ik ook een voorliefde voor journalisten die - liefst met enige ironie – boeken schrijven, zoals Bram Vermeulen en Joris van Casteren. Ook de columns van Sylvia Witteman kan ik waarderen.

Van de boeken die ik onlangs las, werd ik door 'Oude meesters' van Joost de Vries intellectueel het meest geprikkeld, had 'Het monster van Essex' van Sarah Perry het gaafste plot en herkende ik mezelf het sterkst in 'Spiegel, spiegel, schouder' van Dorthe Nors.


Alle tips van Sophie