27 oktober 2020 | Tip van Sophie

‘We keken elkaar aan. Om haar gezicht zinderde en trilde het. Er smolt iets in haar ogen. Mijn lendenen werden van warm water. Buiten begon het te onweren. Een bloem geurde wild. Tussen Miepje Kurk en mij was het sex op het eerste gezicht.’

En daarmee val je als tiener voor Campert. Seks, humor en heldere, maar toch mooie, frisse taal – en een vreemde spreektaalspelling die op een of andere manier alles nog geestiger maakt. De meligheid van het boek begint al bij de hilarische titel, en houdt de hele roman, nu ja, novelle, aan. Het is pure slapstick die je krijgt voorgeschoteld. Net niet te veel in 108 bladzijden.

Het is niet Camperts beste roman. Het hele verhaal en alle verwikkelingen (man heeft overspelige relatie met de vrouw van zijn beste vriend) zijn soms flauw en meestal gedateerd. En misschien houd ik eigenlijk ook meer van hem als dichter en columnist. Maar het schrijfplezier spat van de bladzijden en dat is aanstekelijk. Van Campert lezen krijg je goede zin.

Sophie
Redacteur literatuur, Koninklijke Bibliotheek

Vooral in de trein lees ik veel, voornamelijk Nederlandse en Engelse literatuur. Het meest houd ik van boeken die nog een paar dagen in je hoofd blijven zitten.

Tot mijn favoriete schrijvers horen zeker Arnon Grunberg, Willem Frederik Hermans, Esther Gerritsen en Michel Houllebecq. De laatste tijd heb ik ook een voorliefde voor journalisten die - liefst met enige ironie – boeken schrijven, zoals Bram Vermeulen en Joris van Casteren. Ook de columns van Sylvia Witteman kan ik waarderen.

Van de boeken die ik onlangs las, werd ik door 'Oude meesters' van Joost de Vries intellectueel het meest geprikkeld, had 'Het monster van Essex' van Sarah Perry het gaafste plot en herkende ik mezelf het sterkst in 'Spiegel, spiegel, schouder' van Dorthe Nors.