22 oktober 2019 | Tip van Martijn

P.F. Thomése is de schrijver die alles kan. Als je ‘J. Kessels The Novel’ leest, het mopperige reisverslag over twee vrienden die in een Toyota Kamikaze van Tilburg naar de hoerenbuurt van Hamburg rijden, kun je je nauwelijks voorstellen dat je hier te maken hebt met de schrijver van ‘Schaduwkind’, een stilistisch meesterwerk over het verlies van een dochter. Maar het is zo.

Op deze schaal gaat ‘De onderwaterzwemmer’ meer richting dat laatste boek. Ook hier speelt de dood een voorname rol, in een verhaal dat uit drie delen bestaat waar steeds dertig jaar tussen zit. Het grote verbindende thema is schuldgevoel. Hoofdpersoon Tin verloor zijn vader toen ze in de oorlog samen een rivier over zwommen. Drie decennia later reist hij met zijn vrouw door Afrika en keert zijn angst terug. En weer dertig jaar ligt hij klaar om de dood te omarmen wanneer hij onverwacht bezoek krijgt.

‘De onderwaterzwemmer’ ontroerde me. Tegelijkertijd weet Thomése het met subtiele humor toch luchtig te houden. Tel daar zijn schitterende schrijfstijl bij op en je hebt het zoveelste hoogtepunt in het oeuvre van een uniek schrijver.

Martijn
Eindredacteur online Bibliotheek

Peter Terrin, Raymond Carver, Johan Harstad en Willem Frederik Hermans zijn een paar van mijn favoriete schrijvers. Ik lees vooral moderne Nederlandse literatuur, maar ook poëzie, internationale literatuur en muziek- en sporttijdschriften.

Boeken die de afgelopen tijd indruk op mij maakten: 'Zwarte schuur' van Oek de Jong en 'Normale mensen' van Sally Rooney.