11 augustus 2020 | Tip van Danique

Sage is een jonge meid die in een bakkerij werkt. Ze werkt alleen ‘s nachts en is daar helemaal content mee. Zo min mogelijk contact met andere mensen, dat vindt ze het fijnst. Dan raakt ze bevriend met een oude man, Josef. Al snel ontstaat er een gekke vriendschap. Na een tijdje laat hij een foto van zichzelf zien, van vroeger. In een SS-uniform. Sage is joods én haar oma is een overlevende van Auschwitz. En dan stelt hij haar ook nog eens een onmogelijke vraag.

De emotie, de afwisseling van de drie verhaallijnen: alles komt zó dichtbij. Je leeft mee met Minka, de oma van Sage, en eigenlijk ook direct met Sage zelf. De afwisseling in het heden en het verleden is erg goed neergezet, waardoor je in een rap tempo door het boek heen vliegt. Je duikt telkens in het hoofd van de hoofdpersoon en wordt er ineens weer uitgetrokken als je je weer in het volgende deel van het verhaal stort.

Picoult heeft mij zeker verrast met haar schrijfstijl. Ze legt veel gevoel in het verhaal en dat merk je aan alle kanten. Misschien een tikkeltje voorspelbaar, maar dat neemt niet weg dat het onderwerp erg goed is neergezet. Een aanrader, zeker als je fictie over de oorlog wilt lezen.

Danique
Content creator bij de Bibliotheek Zuid-Kennemerland

Ik lees werkelijk alles wat los en vast zit. Van young adult tot romans en van literatuur tot thrillers. Om de paar maanden heb ik weer een ander favoriet genre. Dan lees ik alleen maar romans achter elkaar, tot ik ze niet meer kan zien. Hierna spring ik weer over naar thrillers, dan weer naar young adult… De mooiste boeken die ik de afgelopen tijd heb gelezen zijn toch wel ‘De zon achterna’ van Shobha Rao en ‘Het huis voor ongewenste meisjes’ van Joanna Goodman.