30 april 2019 | Tip van Eric

Dit intieme, rauwe en droogkomische boek raakte bij mij een snaar omdat het verhaal zo herkenbaar is: terugkijken op je gestrande relatie en je proberen te verplaatsen in de ander. Willen zien en begrijpen waar, wanneer en waarom het is misgegaan. Vooral als het die ander is die er een punt achter zette.

Het wrange is natuurlijk dat je je nooit helemaal kúnt verplaatsen in die ander. En er dus ook nooit achter komt wat er precies fout ging. Geir Gulliksen maakt dat pijnlijk invoelbaar door in dit boek alleen de verlaten Jon aan het woord te laten. Hij probeert vervolgens juist door de ogen van zijn ex-vrouw hun na 20 jaar gestrande relatie te bekijken.

Op een gegeven moment mijmert Jon: ‘Straks ben ik gewoon een man die ze heeft gekend, een met wie ze nauw en intiem heeft samengeleefd, ooit, in een eerder leven.’ Een droevige en melancholieke gedachte – eentje die volgens mij iedereen die ooit lief had weleens heeft gehad. Ik in ieder geval wel, vandaar die snaar.

Eric
Coördinator online Bibliotheek

Schrijvers van wie ik veel werk heb gelezen zijn Bret Easton Ellis, Harry Mulisch en Arnon Grunberg. Mooie boeken van anderen die mij bijzonder zijn bijgebleven, zijn ‘Gloed’ van Sándor Márai, ‘De Meester en Margarita’ van Michail Boelgakov, ‘Hokwerda’s kind’ van Oek de Jong en ‘Liefdeleven’ van Marcellus Emants.

De laatste tijd lees ik meer non-fictie. Mijn interesse gaat daarbij uit naar politieke reconstructies, memoires en biografieën, en naar boeken over de Middeleeuwen en over Europese en Nederlandse geschiedenis.