Pekingeend bij nacht

Sylvia Witteman

16 oktober 2018 | Tip van Sophie

Lange tijd was er maar één iemand van wie ik een bundel columns kon verdragen en dat was Midas Dekkers. Andere columnisten las ik ook graag, maar gedoseerd. Eén column per week, hooguit per dag. Dan was ik het wel weer zat en pakte ik liever een ‘echt’ boek.

Maar Sylvia Witteman wil ik binge-lezen. Dat komt door haar zelfspot, haar grofheid, haar absurdisme én haar onmiskenbare literaire talent. En ook niet onbelangrijk: haar columns zijn een dankbare bron voor hilarische anekdotes en prikkelende meningen die zich geweldig laten navertellen tijdens een saaie receptie - al dan niet met bronvermelding.

De anekdote over het bowlen is mijn favoriet. (Tip: ga niet bowlen in een strakke witte broek, zeker niet met een zwarte string eronder, en al helemáál niet naast een groep dronken tieners uit het Laakkwartier.) Succes verzekerd.

Bekijk dit e-book




Sophie

Redacteur literatuur, Koninklijke Bibliotheek

Vooral in de trein lees ik veel, voornamelijk Nederlandse en Engelse literatuur. Het meest houd ik van boeken die nog een paar dagen in je hoofd blijven zitten.

Tot mijn favoriete schrijvers horen zeker Arnon Grunberg, Willem Frederik Hermans, Esther Gerritsen en Michel Houllebecq. De laatste tijd heb ik ook een voorliefde voor journalisten die - liefst met enige ironie – boeken schrijven, zoals Bram Vermeulen en Joris van Casteren. Ook de columns van Sylvia Witteman kan ik waarderen.

Van de boeken die ik onlangs las, werd ik door 'Oude meesters' van Joost de Vries intellectueel het meest geprikkeld, had 'Het monster van Essex' van Sarah Perry het gaafste plot en herkende ik mezelf het sterkst in 'Spiegel, spiegel, schouder' van Dorthe Nors.


Alle tips van Sophie

Alle tips op een rij?

Bekijk het overzicht