9 april 2019 | Tip van Arno

Esther Gerritsens kracht is dat ze je kan laten meevoelen met een personage dat eigenlijk onsympathiek is.

Aan het begin van deze roman krijgt hoofdpersoon Roxy, een vrouw van 27, een gruwelijk bericht. De politie staat voor de deur om te vertellen dat haar man Arthur is omgekomen bij een verkeersongeluk. De reactie van Roxy is een tikje vreemd en haar rouwproces zal ook steeds vreemder worden. Vooral als blijkt dat haar veel oudere echtgenoot Arthur niet alleen was tijdens zijn dood: zijn minnares, een stagiaire, zat bij hem in de auto en kwam ook om het leven.

Met haar dochtertje Louise, oppas Feike en de assistent van haar man, Jane, springt Roxy daarop in de auto voor een bizarre vakantie in Frankrijk. Door flash-backs krijg je de hele geschiedenis van Roxy voor ogen. Haar jeugd, haar huwelijk - en je begrijpt daardoor bijna haar wereldvreemdheid. En haar onvolwassenheid. Eigenlijk weigert Roxy overal verantwoordelijkheid voor te nemen.

Esther Gerritsen weet de irritatie van de andere personages daarover bijna voelbaar te maken en tegelijkertijd wil je Roxy niet loslaten. Totdat ze iets gruwelijks doet.

Arno
Collectiespecialist Nederlandse taal- en letterkunde bij de Koninklijke Bibliotheek

Ik lees alles wat los en vast zit, maar vooral Nederlandse literatuur. Soms ook Duitse. ‘Grote doden’ als Multatuli, Couperus, Nescio, Haasse en Boon wissel ik af met het indrukwekkende werk van de jongste generatie, zoals de boeken van Nina Polak, Merijn de Boer, Jamal Ouariachi en Wytske Versteeg. Ook graag en veel poëzie.