13 augustus 2019 | Tip van Sophie

Toen ik decennia later dan gebruikelijk mijn rijbewijs probeerde te halen, las ik ‘Spiegel, spiegel, schouder’. Een heerlijk herkenbaar boek over een vrouw die rond haar veertigste worstelt met rijlessen. Vertaalster Sonja ‘snapt niets van de auto als mechaniek en tijdens haar rijlessen is ze al tegen heel wat problemen aangelopen. Het grootste probleem zit op dit moment naast haar’.

‘Spiegel spiegel schouder’ is een dun boekje. Je hebt het zo uit, maar de toon is buitengewoon raak getroffen. Sonja is een soort Deense Bridget Jones, maar dan veel geloofwaardiger, gelaagder en ingetogener. Ze is grappig en onbeholpen, maar ook intelligent en een tikkeltje eenzaam - wat haar ontroerend en echt maakt.

Onder de oppervlakte raakt de novelle grote universele thema’s als het zoeken naar richting in je leven, maar dankzij de ironische stijl wordt het nergens te zwaar op de hand. Aanrader dus, niet alleen voor automobilisten.

Sophie
Redacteur literatuur, Koninklijke Bibliotheek

Vooral in de trein lees ik veel, voornamelijk Nederlandse en Engelse literatuur. Het meest houd ik van boeken die nog een paar dagen in je hoofd blijven zitten.

Tot mijn favoriete schrijvers horen zeker Arnon Grunberg, Willem Frederik Hermans, Esther Gerritsen en Michel Houllebecq. De laatste tijd heb ik ook een voorliefde voor journalisten die - liefst met enige ironie – boeken schrijven, zoals Bram Vermeulen en Joris van Casteren. Ook de columns van Sylvia Witteman kan ik waarderen.

Van de boeken die ik onlangs las, werd ik door 'Oude meesters' van Joost de Vries intellectueel het meest geprikkeld, had 'Het monster van Essex' van Sarah Perry het gaafste plot en herkende ik mezelf het sterkst in 'Spiegel, spiegel, schouder' van Dorthe Nors.