8 september 2020 | Tip van Martijn

Een hartverscheurend saluut aan zijn moeder, een wonder van talige schoonheid. Dat is ‘Sprakeloos’ van Tom Lanoye. Zoals hij het zelf in de eerste regel verwoordt: 'En dit is het relaas van een beroerte, vernietigend als een inwendige blikseminslag, en van de tergende aftakeling die zich daarna twee jaar lang voltrok aan een vijfvoudig moederdier en amateuractrice eersteklas.'

Geen gezellig wegleesboek dus. En toch … Lanoye zou Lanoye niet zijn als ook dit diep ontroerende monument voor zijn moeder niet vol humor zou zitten. In de meesterlijke stijl die we van hem kennen - zinnen die razen en dan weer fladderen, fluisteren en dan weer grommen – voert hij je mee. Van zijn ouderlijk huis boven de slagerij in Sint-Niklaas naar het ziekenhuisbed waar de snijdende leren riemen zijn moeder in bedwang houden.

En als Lanoye de lezer eenmaal bij de hand heeft, laat hij niet meer los. Ik vloog in elk geval door dit boek heen. Misschien is Lanoyes theatrale stijl niet ieders kopje thee, misschien vinden sommigen zijn aanloop wat te lang, dat kan. Voor mij klopt het allemaal precies, misschien omdat het ook de onmacht laat zien. De onmacht van een schrijver en de onmacht van een zoon.

Martijn
Eindredacteur online Bibliotheek

Willem Frederik Hermans, Peter Terrin en Raymond Carver zijn een paar van mijn favoriete schrijvers. Ik lees vooral moderne Nederlandse literatuur, maar ook poëzie, internationale literatuur en muziek- en sporttijdschriften.

Boeken die de afgelopen tijd indruk op mij maakten: 'Grand Hotel Europa' van Ilja Leonard Pfeijffer, 'Patricia' van Peter Terrin en 'Schuld' van Walter van den Berg.