Alle vaders zien af, maar sommige vaders net iets meer dan andere. Ze schieten tekort, missen hun kinderen of hinken hun eigen vaders achterna. In Vaders die rouwen krijgen de personages te maken met ziekte, stalking, foltering en klein, alledaags verdriet. Terwijl de vaders zich in bochten wringen, worden ze geobserveerd door hun dochters, partners, reisgezellen en honden. Hannibal belandt steeds opnieuw in precaire situaties. Meneer Huh, een van de meest tragische figuren, ziet overal paarden: in zijn dromen en in zijn kinderen. Wraak krijgt gekke staartjes, wereldnieuws sijpelt binnen. Liefde en mededogen winnen langzaam maar zeker terrein. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie