Tot ver in de twintigste eeuw bepaalden mannen wat goede kunst was. Vrouwelijke kunstenaars waren er wel, maar het combineren van moederschap en kunst was uit den boze. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw is dat, zij het schoksgewijs, veranderd. Kunsthistoricus Joke de Wolf onderzoekt hoe kunstenaars in hun werk afrekenen met vooroordelen over moederschap, vrouwelijkheid en hun rol in de maatschappij, en daarbij in de loop der tijd hebben bijgedragen aan het veranderen van deze denkbeelden. Aan de hand van thema's als ruimte, bevalling en de zorg voor kinderen belicht De Wolf werk van minder bekende kunstenaars en dat van grootheden zoals Louise Bourgeois, Maria Lassnig en Tracey Emin. Kunstenaars die met of zonder kinderen in hun leven kunst maken die tornt aan het plaatje van het perfecte moederschap. Het moedermodel is een schatkist aan verhalen en beelden over een essentieel onderwerp in ieder mensenleven. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie