Daniil Vinogradsky (1930), geboren in Oekraïne, zat op de middelbare school toen hij de Heere God lief kreeg. De directeur vroeg hem of hij bereid was het geloof niet langer publiek te belijden. Dit weigerde hij. Het was het begin van een lange geschiedenis van verdrukking en vervolging. Meer dan eens zat broeder Vinogradsky gevangen vanwege zijn geloof. Een halve eeuw was hij voorganger van een baptistengemeente in zijn geboorteplaats. Na de omwenteling van eind jaren tachtig werd hij een spil in de hulpverlening vanuit Nederland aan christenen en kerken in de voormalige Sovjet-Unie. Tot op hoge leeftijd spreekt ds. Vinogradksy van de vreugde die er "ondanks alle moeiten" is in het dienen van de Heere. "Hij hield me staande in de jaren van verdrukking maar evenzeer in de jaren van vrijheid en voorspoed." Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie