Omdat je je niet uit je eigen stadion laat wegjagen, liep Henk Bres in zijn eentje op een vak met 500 Ajax-supporters af. Het leverde hem eeuwig respect en een jarenlange rol als voorman van de harde kern van FC Den Haag op. Inmiddels is Bres meer knuffelbeer dan hooligan. Aan Jan Dijkgraaf vertelde hij (met zijn Corretje) zonder enige reserve over de knokpartijen, de bezetting van de bestuurskamer, een bom op Amsterdam Centraal en hoe zijn eigen vrienden hem uiteindelijk verraadden. Maar ook over zijn leven als crimineel, sportschoolklant, sexclubeigenaar, actievoerder, BN'er en beroeps-Hagenees. Het is een hilarisch boek waarin Bres zichzelf in dat prachtige Haagse accent geen moment spaart en achter die ruwe bolster een enorme blanke pit blijkt schuil te gaan. Met centrale rollen voor ‘mijn Corretje’ en ‘die ouwe’. Ondanks zijn streken, ondanks zijn soms weinig fijnsnarige gedachten ga je een beetje van Bres houden. ‘Ik vind niet dat ik raar ben. Vind jij dat ik raar ben, Jan?’ Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie