Ik besloot dat Orion Lake moest sterven nadat hij mijn leven voor de tweede keer redde. Iedereen houdt van hem, behalve ik. Wat mij betreft houdt hij zijn opzichtige magische kunstjes voor hemzelf. Ik heb geen hulp nodig om deze school te overleven. Vergeet al die dodelijke monsters en vervloekte artefacten, ik ben waarschijnlijk het gevaarlijkste wezen dat hier rondloopt. Geef me een minuutje en ik breek hele bergketens af, vermoord miljoenen mensen. Ik zou mezelf zonder tegenspraak kunnen uitroepen tot de Koningin der Duisternis. Tenminste, dat is wat iedereen van mij verwacht. De meeste studenten hier zouden juichen als Orion mij ombrengt, net als een van de vele andere duistere wezens die uit de afvoer omhoogkruipen. Soms denk ik dat ze gewoon willen dat ik in de kwaadaardige heks verander waarvoor ze mij houden. De school zelf wil dat zeker. Maar ze krijgen niet wat ze willen. Zeker Orion Lake niet. Ik mag dan niet zijn droomvoorbeeld zijn van een held, maar ik ga deze plek levend verlaten, en ik ga geen duizenden mensen afslachten om dat doel te bereiken. Hoewel ik toch serieus overweeg om er tenminste één te vermoorden. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie