Als Tatjana zestien is overlijdt haar moeder. Aan rouwen komt ze niet toe, ze gaat het verdriet jarenlang uit de weg. Wanneer ze het niet meer kan ontlopen, groeit ook de behoefte haar moeder opnieuw te leren kennen. Wie was ze voordat ze Tatjana's moeder was? Hoe zag haar vrijgevochten bestaan eruit op het Amerikaanse eiland waar ze op haar 21ste naartoe trok? En waarom heeft ze eigenlijk zo jong alles in Nederland achter zich gelaten? Het antwoord op die laatste vraag stelt het leven van Tatjana's moeder in een heel ander daglicht. Ik zal je nooit meer is een roman over uitgestelde rouw, oude familiegeheimen, en een dochter die de moeder die ze te vroeg verloor toch nog een beetje terugvindt. 'Kun je de eenzaamheid van je ouders erven? In dit moedige, kwetsbare boek brengt een dochter haar jonggestorven moeder weer tot leven, met knetterende confrontaties tot gevolg. Hoopvol en schitterend.' - Helena Hoogenkamp 'Een persoonlijke geschiedenis over rouw, en over hoe de trauma's van onze ouders soms van lichaam op lichaam worden doorgegeven. Ik zal je nooit meer is eerlijk op een buitengewoon troostende manier.' - Hanna Bervoets Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie