Mieppie werd helemaal kaal, maar we bleven naar de tuin gaan. Dat was haar vluchtoord. Effe weg van die witjassen. Als ze daar zat, voor ons huissie, was Miep toch gelukkig. Op een avond regende het een beetje. Ineens zei Miep tegen me: ‘Luister Joop, hoor nou, een merel. Luister hoe mooi die zingt.’ En toen zei ze iets dat ik nooit zal vergeten: ‘De merel zingt ook als het regent.’ Dat vond ik nou zo mooi van Miep. Je moet ook zingen als het een beetje slechter gaat, bedoelde ze. Later die avond dronken we een borreltje. En we praatten over de toekomst. Toen zei Miep dat ik niet te lang moest treuren als ze er niet meer was. ‘Je moet ook zingen als het regent,’ zei ze. ‘Net als die merel.’ Dit boek verschaft u een blik in de zielenroerselen van mensen in hun najaren. Auteur Cees Koring tekende hun verhalen op in ziekenhuizen, op markten, in de tram, op straat en in cafés. Ze gaan over zwakheden, gemiste kansen, mooie en slechte ervaringen, jeugdherinneringen en vergeefse pogingen om aan de ouderdom te ontsnappen. Sommige verhalen zijn hilarisch en humoristisch, anderen vol drama. Maar ook ontroerend en verrassend. Cees Koring werkte bijna 40 jaar bij dagblad De Telegraaf, waarvan de helft als misdaadverslaggever. Van zijn hand verschenen honderden artikelen die landelijk en ook internationaal aandacht trokken. Cees Koring schreef enkele bestsellers. Hij publiceerde onder andere ook De plaats van het Misdrijf en Langs de Transsiberië Express. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie