'Als kind dacht ik dat ik nooit volwassen zou worden, omdat ik het niet wilde. En toen realiseerde ik me, nog niet zo lang geleden, dat ik een bepaalde lijn had overschreden, onbewust gehuld in de mantel van mijn chronologie. Hoe zijn we zo verdomd oud geworden, zeg ik tegen mijn gewrichten, tegen mijn ijzerkleurige haren. Nu ben ik ouder dan mijn lief, mijn overleden vrienden. Misschien word ik zo oud dat de New York Public Library zich verplicht voelt mij de wandelstok van Virginia Woolf te geven. Die zou ik koesteren voor haar, en ook de stenen in haar zakken. Maar ik zou ook blijven leven en weigeren mijn pen af te geven.' - Patti Smith Elke morgen drinkt Patti Smith zwarte koffie in een klein café in Greenwich Village. Daar, aan haar vaste tafeltje, schrijft ze en mijmert ze over de wereld van nu en de wereld zoals ze die vroeger heeft gekend. Soepel laverend tussen heden en verleden voert ze ons van de plaatsen die haar inspireerden, zoals het huis van Frida Kahlo in Mexico en het graf van Rimbaud in Frankrijk, naar reflecties over het creatieve proces en het verlies van haar man. 'M-train' is een ode aan reizen, misdaadseries, literatuur en koffie, vol hoop, troost en inspiratie. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie