In gedachten hoort hij het Mendel weer zeggen: 'Je zou dieper willen.' Ja. Het is zelfs geen besluit, het is een feit. Robin controleert de toestand van zijn flessen. Dan peutert hij de knoop los waarmee het touw is vastgemaakt aan zijn riem. Zodra het loslaat, lijkt het niet meer dan een heel lang, smal lintje kelp dat wiegend in de stroming van hem wegdrijft. Robin blijft het niet nakijken. Hij richt zijn blik naar beneden, naar de blauwe gloed die op hem wacht, en duikt. Dieper. In het enorme serrecomplex waar de werelden bewaard worden, weeft de jonge Robin de verbindingen die de planten nodig hebben om te herstellen van een zware plaag. Zijn beste vriendin Reya helpt waar ze kan. Maar wanneer de serres worden opgeschrikt door schokken en onregelmatige trillingen, wijst alles in de richting van de Poseidonkoepel. De antwoorden zijn te vinden op de bodem van de oceaan. Maar hoe kom je daar als je doodsbang bent van water? De oceaan van Mare is het vervolg op De serres van Mendel en De wortels van de wereld, maar kan ook afzonderlijk gelezen worden. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie