Als Jan vier is, krijgt hij een stiefvader die deel uitmaakt van een beweging met geheel eigen opvattingen over gezondheid, onderwijs en opvoeding. Als hij in verzet komt, wordt Jan steeds extremer aangepakt, mishandeld en volgestopt met zware medicijnen. De jongen heeft één plek waar hij zich echt veilig voelt: het plaatselijke politiebureau, waar hij vaak uren stilletjes naar de dienders zit te luisteren. Op zijn zestiende wordt hij weggestopt in een Belgische instelling voor verstandelijk gehandicapten van ‘de beweging’. Zijn moeder is terminaal ziek nadat ze een dubieuze alternatieve behandeling tegen kanker heeft gekregen. Dat is de grens. Jan loopt weg, leeft op straat, krijgt te maken met drugs en misbruik en belandt in een psychiatrisch ziekenhuis. In zijn hoofd hoort hij zijn stiefvader al zeggen: ‘Zie je wel...’ Dat nooit. Dus kiest hij een andere weg. Met hulp en vertrouwen uit soms onverwachte hoek worden wonden geheeld en trekt Jan ten strijde. Stap voor stap verovert hij zijn plek binnen het politiekorps. Terwijl zijn tegenstanders proberen de perfecte karaktermoord op hem te plegen door aangiftes, beschuldigingen en rechtszaken, doet hij samen met een journalist jarenlang in alle stilte onderzoek naar hen. Langzaam weet hij steeds meer mensen en instanties wakker te maken en groeit ‘Gekke Jantje’ binnen het korps uit tot specialist op het gebied van sektes en gesloten gemeenschappen. Bevrijd uit een onzichtbare wurggreep, zijn de rollen eindelijk omgedraaid. "Een indrukwekkend openhartig levensverhaal waarin de strijd aan het ontsnappen uit een gesloten gemeenschap levendig en treffend word verbeeld. Manipulatie en psychische controle worden herkenbaar verwoord. Maar vooral een verhaal van een krachtig persoon die zich door alle ellende heen heeft weten te ontwikkelen om er sterker dan ooit uit te komen" - Israel van Doorsten. Auteur van ¨Wij waren, ik ben. Weg uit Ruinerwold.¨ Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie