16 april 2019 | Tip van Sophie

‘Op een afgelegen eiland bij Noorwegen woont Mikael met zijn ouders. Op een dag verdwijnt zijn vader in de zee en de negenjarige Mikael verzwijgt wat er precies gebeurd is.’ Zo luidt zo ongeveer de samenvatting van Birk en alleen dat is natuurlijk al hartverscheurend. Zo’n kleine jongen met zo’n drukkend geheim, vol schuldgevoel en een sprankje hoop. ‘Als we maar zouden gaan slapen, dan kon er iets onverwachts gebeuren.’

Maar de vader keert niet terug (niet echt een spoiler) en Mikael en zijn moeder Dora blijven samen over. Min of meer veroordeeld tot elkaar en hun eenzaamheid, op dat lege grijze eiland waar verder alleen maar een vreemde buurman woont. Jaap Robben beschrijft in korte, beeldende zinnen hoe de relatie langzaam ontspoort, hoe de moeder de zoon smoort met haar verstikkende intimiteit. Beklemmend en prachtig.

Sophie
Redacteur literatuur, Koninklijke Bibliotheek

Vooral in de trein lees ik veel, voornamelijk Nederlandse en Engelse literatuur. Het meest houd ik van boeken die nog een paar dagen in je hoofd blijven zitten.

Tot mijn favoriete schrijvers horen zeker Arnon Grunberg, Willem Frederik Hermans, Esther Gerritsen en Michel Houllebecq. De laatste tijd heb ik ook een voorliefde voor journalisten die - liefst met enige ironie – boeken schrijven, zoals Bram Vermeulen en Joris van Casteren. Ook de columns van Sylvia Witteman kan ik waarderen.

Van de boeken die ik onlangs las, werd ik door 'Oude meesters' van Joost de Vries intellectueel het meest geprikkeld, had 'Het monster van Essex' van Sarah Perry het gaafste plot en herkende ik mezelf het sterkst in 'Spiegel, spiegel, schouder' van Dorthe Nors.