Tip van ons panel | Het pauperparadijs

Het pauperparadijs

Suzanna Jansen

5 februari 2019 | Tip van Sophie

Iedereen heeft wel zo’n oom die stamboomonderzoek doet. Ik ook. Dat vond ik altijd net zo aandoenlijk als de bijbehorende modelspoorbaan en bierdopjesverzameling. Maar om nu te zeggen dat mijn interesse voor genealogie was gewekt, nee. Susanna Jansen wist mij met 'Het pauperparadijs' wél te winnen voor de familiegeschiedenis.

De schrijfster is op zoek naar het verhaal achter een bidprentje van haar overgrootmoeder. Daarbij stuit ze op generaties voorouders met een ‘Veenhuizen’-achtergrond – de bedelaarskolonie in Drenthe. Heel knap weet Jansen de persoonlijke historische sensatie die ze ervaart te koppelen aan het grote verhaal van de sociale geschiedenis van Nederland. De schrijnende verhalen van haar voorouders brengen het verleden tastbaar dichtbij.

Voor mij persoonlijk werkte dit boek ook aanstekelijk. Jansen ontdekt ‘dat alleen rijken en paupers een spoor hadden nagelaten in de archieven.’ Hoe zit dat eigenlijk in mijn familie? Toch die oom maar eens bellen.

Bekijk dit e-book

Sophie
Redacteur literatuur, Koninklijke Bibliotheek

Vooral in de trein lees ik veel, voornamelijk Nederlandse en Engelse literatuur. Het meest houd ik van boeken die nog een paar dagen in je hoofd blijven zitten.

Tot mijn favoriete schrijvers horen zeker Arnon Grunberg, Willem Frederik Hermans, Esther Gerritsen en Michel Houllebecq. De laatste tijd heb ik ook een voorliefde voor journalisten die - liefst met enige ironie – boeken schrijven, zoals Bram Vermeulen en Joris van Casteren. Ook de columns van Sylvia Witteman kan ik waarderen.

Van de boeken die ik onlangs las, werd ik door 'Oude meesters' van Joost de Vries intellectueel het meest geprikkeld, had 'Het monster van Essex' van Sarah Perry het gaafste plot en herkende ik mezelf het sterkst in 'Spiegel, spiegel, schouder' van Dorthe Nors.