21 april 2020 | Tip van Arno

De verhalen van F.B. Hotz zijn zo goed, dat ik ze af en toe moet wegleggen om op adem te komen. In al deze verhalen maakt de hoofdpersoon iets dramatisch mee, maar het drama zelf blijft steeds onder de oppervlakte. Langzaam maakt Hotz iets van de contouren van de werkelijke verhoudingen voelbaar en maakt hij je deelgenoot van de glimpen van inzicht die de vaak jonge hoofdpersoon deelachtig worden. De tastende en twijfelende jongens in de verhalen van Hotz proberen grip te krijgen op hun wereld, maar stoten zich steeds.

In deze bloemlezing zijn veel autobiografisch getinte verhalen van Hotz opgenomen, zich vaak afspelend in de wereld rond Oegstgeest, Leiden en Katwijk, vóór de Tweede Wereldoorlog. Maar bij Hotz duurt het vaak even voor je een concreet idee krijgt van de periode, dat maakt de verhalen des te indringender. Het gaat vaak over familie, over grootouders en vooral over de verhoudingen tussen vaders en moeders, tussen mannen en vrouwen én tussen jongens en meisjes.

Deze bundeling van Hotz’ verhalen is samengesteld door zijn biograaf, Aleid Truijens. Zij geeft deze bloemlezing ook een mooie inleiding over het werk van Hotz mee, een zeer uitzonderlijke figuur in onze letteren die pas op late leeftijd ging schrijven. Voorspelling: als je onder de indruk raakt van deze verhalen, zul je een Hotz-verslaafde worden.

Arno
Collectiespecialist Nederlandse taal- en letterkunde bij de Koninklijke Bibliotheek

Ik lees alles wat los en vast zit, maar vooral Nederlandse literatuur. Soms ook Duitse. ‘Grote doden’ als Multatuli, Couperus, Nescio, Haasse en Boon wissel ik af met het indrukwekkende werk van de jongste generatie, zoals de boeken van Nina Polak, Merijn de Boer, Jamal Ouariachi en Wytske Versteeg. Ook graag en veel poëzie.